Δραστηριότητες Κλιμακωτής Δυσκολίας στην Τάξη

Στον κλάδο της διαφοροποιημένης διδασκαλίας υπάρχει ο όρος "tiered assignment", δηλαδή δραστηριότητα κλιμακωτής δυσκολίας. Στην ουσία όταν διδάσκουμε μια δεξιότητα και γνωρίζουμε ότι κάποιοι μαθητές έχουν κατακτήσει τη βάση της ενώ άλλοι όχι, τότε δίνουμε τη δυνατότητα στον κάθε μαθητή να εξασκηθεί ακριβώς στο επίπεδο που του ταιριάζει, χωρίς να χάνει χρόνο με το να επαναλαμβάνει τις βασικές γνώσεις. 

Ο τρόπος που λειτουργεί το tiered assignment είναι ακριβώς αυτός:

• Δε χρειάζεται να ετοιμάζουμε διαφορετικά φύλλα εργασίας για κάθε μαθητή. Αντ' αυτού, προσφέρουμε τρεις ασκήσεις (επίπεδα), στο ίδιο φύλλο εργασίας, από τα οποία οι ίδιοι μπορούν να διαλέξουν.

  
  

• Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να ολοκληρώσουν μόνο μία από αυτές. Για παράδειγμα, εάν έχουμε 20 προβλήματα εξάσκησης για ένα μάθημα μαθηματικών ή γραμματικής που πηγαίνουν από το πιο εύκολο στο πιο δύσκολο, αντί να ζητήσουμε από όλους τους μαθητές και τα 20 προβλήματα, το επίπεδο 1 μπορεί να είναι τα προβλήματα 1-10, το επίπεδο 2 μπορεί να είναι τα 5-15 , και το επίπεδο 3 μπορεί να είναι τα 11-20. 

  Στην έκθεση εάν οι μαθητές γράφουν μια προσωπική αφήγηση, η έκταση μπορεί να είναι το ίδιο για όλα τα επίπεδα και κάθε επίπεδο να περιλαμβάνει πιο προηγμένες δεξιότητες (ορισμένος αριθμός σύνθετων προτάσεων, χρήση διαλόγου, χρήση μεταφορών κλπ.).
  

• Αν δεν έχουμε πολλά προβλήματα κλιμακωτής δυσκολίας, ξεκινάμε με μια βασική άσκηση που έχει σαφείς στόχους. Στη συνέχεια, σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να την απλοποιήσουμε για μερικούς μαθητές και να προσθέσουμε περισσότερη πολυπλοκότητα για κάποιους άλλους. 

  
  

• Κάθε επίπεδο θα πρέπει να προσφέρει σχετικά ίση ποσότητα εργασίας και πρόκλησης.

  
  

• Τα επίπεδα πρέπει να είναι εύκαμπτα και ρευστά.

Διαβάστε περισσότερα για αυτού του είδους αυτορρυθμιζόμενης μάθησης σε αυτό το άρθρο.

Αυτό το είδος εργασίας καθιστά πολύ πιο πιθανό ότι κάθε μαθητής θα εργάζεται στο επίπεδο που είναι κατάλληλο για αυτόν.

Η νοοτροπία και η κουλτούρα της τάξης μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά στο πόσο καλά λειτουργεί αυτή η προσέγγιση. Καλό είναι να συζητήσουμε με την τάξη για το πώς ο καθένας έχει δυνάμεις σε ορισμένους τομείς και χρειάζεται να αναπτυχθεί σε άλλους τομείς.

Επιπλέον, πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις στα παιδιά όπως, «Ποιο επίπεδο πιστεύετε ότι θα είναι καλύτερο για εσένα αυτή τη φορά;» ή "Πώς λειτούργησε αυτό το επίπεδο για εσένα;" για να βοηθήσουν τους/τις μαθητές/τριες να δουν τις βαθμίδες ως αυτοκατευθυνόμενες επιλογές και όχι ως ετικέτες.

Ως εκπαιδευτικοί, γνωρίζουμε ότι οι μαθητές μας έχουν διαφορετικές ανάγκες. Μερικοί είναι πολύ γρήγοροι, ενώ άλλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να κατανοήσουν κάποιες ιδέες.

Υπάρχει τρόπος να δημιουργήσουμε ένα αυτοδύναμο περιβάλλον μάθησης στη δική μας τάξη με τα tiered assignements και τη δημιουργία σταθμών μέσασ την τάξη, χωρίς να μειώσουμε τις προσδοκίες μας για τους μαθητές μας. Αυτό είναι που περιγράφω στο άρθρο μου "Πως Δημιουργούμε Ένα Αυτοδύναμο (Self-Paced) Περιβάλλον Μάθησης στην τάξη" Το μοντέλο αυτό διδασκαλίας προσφέρει μια πρόταση για αυτοδύναμη μάθηση, ανεξάρτητα από το πού και τι διδάσκουμε!