Πως Δημιουργούμε Ένα Αυτοδύναμο (Self-Paced) Περιβάλλον Μάθησης στην Τάξη
- Αυτενέργεια
- 11 Δεκ 2023
- διαβάστηκε 10 λεπτά
Έγινε ενημέρωση: 6 Σεπ
Ως εκπαιδευτικοί, γνωρίζουμε ότι οι μαθητές μας έχουν διαφορετικές ανάγκες. Μερικοί είναι πολύ γρήγοροι, ενώ άλλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να κατανοήσουν κάποιες ιδέες. Δυστυχώς, στα παραδοσιακά σχολικά περιβάλλοντα, οι απαιτήσεις της ύλης καθιστούν δύσκολη την κάλυψη αυτών των αναγκών.
Από την αρχή του εικοστού αιώνα, οι εκπαιδευτικοί ονειρεύονταν ένα καλύτερο σύστημα, ένα σύστημα όπου όλοι οι μαθητές έχουν τον χρόνο που χρειάζονται οι ίδιοι για να επιτύχουν αληθινή κατανόηση. Βλέπουμε παραδείγματα αυτοδύναμης μάθησης σε μοντεσσοριανά σχολεία, εναλλακτικά σχολεία και διαδικτυακά σχολεία. Στην "τυπική" εκπαίδευση της χώρας μας, όμως, ακολουθείται ένα ενιαίο μοντέλο κάλυψης της ύλης για όλους τους μαθητές, που αφήνει πάρα πολλά παιδιά "πίσω".
Υπάρχει τρόπος να δημιουργήσουμε ένα αυτοδύναμο περιβάλλον μάθησης στη δική μας τάξη, χωρίς να μειώσουμε τις προσδοκίες μας για τους μαθητές μας. Το μοντέλο αυτό διδασκαλίας προσφέρει μια πρόταση για αυτοδύναμη μάθηση, ανεξάρτητα από το πού και τι διδάσκουμε. Εάν εφαρμοστεί σωστά, το μοντέλο αυτό μπορεί να αυξήσει την απαιτητικότητα της μάθησης, να ενισχύσει την ανθρώπινη σύνδεση και αλληλεπίδραση στην τάξη μας και να προετοιμάσει καλύτερα τους μαθητές μας για την επιτυχία.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ;
Τι εννοούμε όταν λέμε αυτοδύναμη μάθηση (στη διεθνή βιβλιογραφία γνωστή ως "self-paced learning"); Μια τάξη με αυτοδυναμισμό είναι μια τάξη όπου οι μαθητές μπορούν να ολοκληρώσουν εργασίες με ταχύτητα που προσαρμόζεται στα προσωπικά τους επίπεδα ικανοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο σε υλικό με το οποίο δυσκολεύονται, να παραλείψουν θέματα που ήδη γνωρίζουν ή να επαναλάβουν θέματα όταν το χρειάζονται (Bray & McClaskey, 2010).
Η λογική του αυτοδυναμισμού είναι διαισθητική. Όποιος έχει μεγαλώσει ένα παιδί θα σας πει ότι τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν πράγματα με πολύ διαφορετικές ταχύτητες. Η έρευνα έχει δείξει από καιρό ότι οι μαθητές μαθαίνουν με διαφορετικούς ρυθμούς και οι διακυμάνσεις στα ποσοστά μάθησης είναι σημαντικές (Davies, 1973· Eurich, 1962).
Κι εγώ προσωπικά, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πως γίνεται να διδάσκω σε ολόκληρη την τάξη, για παράδειγμα, την πρόσθεση ετερώνυμων κλασμάτων, όταν γνωρίζω ότι μια μεγάλη μερίδα μαθητών ακόμη δυσκολεύονται με την έννοια του κλάσματος ή ακόμη και με τον πολλαπλασιασμό και τη διαίρεση.
Αλλά για κάποιο λόγο, η μεγάλη πλειοψηφία της εκπαίδευσης έχει αγνοήσει αυτή την πραγματικότητα. Αντίθετα, θεωρούμε ότι οι μαθητές/τριες θα πρέπει να μαθαίνουν με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό με τους συνομηλίκους τους, και αν δεν μπορούν να συμβαδίσουν αποτυγχάνουν.
Πολλά από τα συστήματα που εξακολουθούν να κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης καθιστούν δύσκολο για τους εκπαιδευτικούς να φανταστούν έναν κόσμο ευέλικτης διδασκαλίας στην τάξη τους. Προτού, λοιπόν, εξερευνήσουμε το πώς, ας εξετάσουμε μερικούς από τους λόγους για τους οποίους η αυτοδύναμη μάθηση είναι τόσο σημαντική:
Χτίζει την αυτοπεποίθηση. Όλοι γνωρίζουμε μαθητές που μπαίνουν στην τάξη νομίζοντας ήδη ότι είναι «κακοί» στο σχολείο. Μπορεί να πουν ότι «δεν μπορούν να γράψουν» ή «δεν μπορούν να κάνουν μαθηματικά» ή απλώς «δεν τους αρέσει να μαθαίνουν». Έχουμε συνηθίσει να ακούμε μαθητές/τριες να εκφράζουν αυτές τις σκέψεις, αλλά δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο ρωτώντας το γιατί. Η αλήθεια είναι ότι αμέτρητοι μαθητές έχουν περάσει όλη τους την εκπαιδευτική σταδιοδρομία νιώθοντας ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο. Συνήθως, τους δίνουμε κάποιους βαθμούς για να ολοκληρώσουν την τάξη και να τους προωθήσουμε στην επόμενη. Η αυτοδύναμη μάθηση δίνει στους μαθητές την ευκαιρία να βιώσουν το αίσθημα της πραγματικής κυριαρχίας στη γνώση, επειδή τους δίνεται αρκετός χρόνος και υποστήριξη για να φτάσουν στην αληθινή γνώση.
Διαφοροποιεί την ύλη ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών. Όλοι μιλούν για διαφοροποίηση, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να την υλοποιήσει κανείς στην τάξη του. Η ικανότητα ενός εκπαιδευτικού να διαφοροποιεί είναι θεμελιωδώς περιορισμένη εάν δεν είναι σε θέση να τροποποιήσει την ταχύτητα μάθησης με βάση τις ανάγκες των μεμονωμένων μαθητών/τριών. Με τη διαφοροποίηση, οι μαθητές που κατακτούν μια δεξιότητα μπορούν να προχωρήσουν στην επόμενη, ενώ οι μαθητές που "ζορίζονται" μπορούν να συνεχίσουν να εξασκούνται σε αυτήν.
Υποστηρίζει τις κοινωνικο-συναισθηματικές ανάγκες των μαθητών. Η υποστήριξη ενός/μιας μαθητή/τριάς που αγωνίζεται συναισθηματικά απαιτεί χρόνο, φροντίδα και υπομονή: Όλα τα πράγματα που είναι περιορισμένα όταν προσπαθούμε να διαχειριστούμε ταυτόχρονα όλους τους μαθητές μιας τάξης. Σε μια τάξη αυτοδύναμης μάθησης δεν χρειάζεται πλέον να επιλέγουμε μεταξύ της φροντίδας ενός μεμονωμένου μαθητή έναντι ολόκληρης της τάξης. Όταν ένας μαθητής/τρια χρειάζεται την προσοχή μας, μπορούμε να την προσφέρουμε χωρίς να εμποδίζουμε τη μάθηση όλων των άλλων.
Υποστηρίζει την αυτορρύθμιση. Ένα κρίσιμο και συχνά υποτιμημένο στοιχείο της εκπαίδευσης είναι να διδάσκει στα παιδιά την αυτορρύθμιση. Η αυτορρύθμιση είναι μια μοναδικά σημαντική δεξιότητα που διασφαλίζει ότι ένας/μια μαθητής/τρια μπορεί ανεξάρτητα ή συνεργατικά να αντιμετωπίσει μια νέα πρόκληση. Οι επιδέξια δημιουργημένες αίθουσες διδασκαλίας αυτοδύναμης μάθησης επιτρέπουν στους μαθητές να εξασκούνται στην αυτορρύθμισή, αφού αναλαμβάνοντας μερική ευθύνη του σχεδιασμού και της διαχείρισης της μαθησιακής διαδικασίας, η οποία έχει συσχετιστεί με ταχύτερη μάθηση και υψηλότερες επιδόσεις (Kizilcec, Perez-Sanagusten, & Maldonado, 2017).
Ανοίγει το δρόμο για την πραγματική εμπέδωση. Ένα χαρακτηριστικό του αυτοδύναμου περιβάλλοντος μάθησης είναι ότι δίνει στους μαθητές χρόνο να αναθεωρήσουν τις εργασίες τους και να επαναξιολογηθούν. Σε ένα τετοιο περιβάλλον, δηλαδή, οι μαθητές/τριες προχωρούν παρακάτω, εάν και μόνο εάν, έχουν αποδείξει ότι έχουν κατακτήσει την προηγούμενη δεξιότητα. Πρέπει αφήνετε κάποιους μαθητές να προχωρούν ενώ άλλους να παλέψουν με μια δεξιότητα μέχρι να την κατακτήσουν.
ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ: ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΤΑΞΗ
Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν υιοθετούμε την αυτοδύναμη μάθηση είναι επειδή εξακολουθούμε να εξαρτώμαστε από την άμεση διδασκαλία ολόκληρης της τάξης. Όσο οι μαθητές/τριες μας εξαρτώνται από εμάς που θα παραδώσουμε μια 40 λεπτη διάλεξη ή τη δυνατή εκφώνηση λύσεων σε ολόκληρη την τάξη, δε θα μπορέσουμε ποτέ να προχωρήσουμε προς την αυτοδύναμη μάθηση.
Επομένως, προτού σκεφτούμε τον αυτοδυναμισμό της τάξης μας, πρέπει να αναπτύξουμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο:
Αντικατάσταση της άμεσης διδασκαλίας ολόκληρης της τάξης με μαθήματα στα οποία οι μαθητές μπορούν να έχουν πρόσβαση μόνοι τους.
Η άμεση διδασκαλία ολόκληρης της τάξης διαφέρει από τις συζητήσεις και τις δραστηριότητες ολόκληρης της τάξης. Θα εξηγήσω πώς μπορεί να γίνει αυτό αργότερα. Το κλειδί είναι να μειώσουμε - και τελικά να εξαλείψουμε - εκείνες τις φορές που τα παιδιά περιμένουν απλώς να τους πούμε πληροφορίες για να ξεκινήσουν μια εργασία. Αυτό δε σημαίνει ότι καταργείται ο ρόλος του δασκάλου/της δασκάλας. Απεναντίας, αποκτά έναν πολύ υψηλό σκοπό.
Πώς, λοιπόν, κάνουμε αυτή τη μετατόπιση; Εδώ παίζει ρόλο η δύναμη της φαντασίας. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την εξάλειψη της άμεσης διδασκαλίας ολόκληρης της τάξης είναι να δημιουργήσουμε το δικό μας εκπαιδευτικό περιεχόμενο. Αυτό μας επιτρέπει να πολλαπλασιάζουμε τον εαυτό μας, ώστε να δουλεύουμε με τους μαθητές ατομικά και σε μικρές ομάδες.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΗΜΑ: ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
Η πιο συχνή ερώτηση που ακούγεται στο κεφάλι μας είναι πως θα συμβαδίσουμε με τα χρονοδιαγράμματα του σχολείου και το Αναλυτικό Πρόγραμμα. Αναρωτήθηκα ακριβώς το ίδιο πράγμα όταν άρχισα να φτιάχνω το δικό μου υλικό και ανακάλυψα δύο βασικές στρατηγικές με τις οποίες μπορεί να γίνει αυτό:
1. ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣ
Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να προσαρμόζουν τις απαιτήσεις της αυτοδύναμης μάθησης με τις απαιτήσεις του ρόλου τους ως εκπαιδευτικοί, όπως ορίζονται από το Υπουργείο Παιδείας.
Ένας τρόπος είναι να δημιουργούμε αυτοδύναμη μάθηση μέσα σε κάθε ενότητα μελέτης και όχι στο περιεχόμενο ολόκληρου του σχολικού βιβλίου. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσουμε σίγουρα να ακολουθήσουμε και τις προσδοκίες του Αναλυτικού Προγράμματος. Ορίστε τις προθεσμίες σύμφωνα με τις προσδοκίες του Υπουργείου και, στη συνέχεια, καλλιεργήστε ένα περιβάλλον μάθησης με αυτόνομα ρυθμό εντός αυτών των περιορισμών.
2. ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Τι συμβαίνει εάν οι μαθητές/τριες δεν ολοκληρώσουν όλες τις δραστηριότητες μιας ενότητας εντός της προθεσμίας; Για να ανταποκριθούμε σε αυτήν την πρόκληση, θα πρέπει να ταξινομήσουμε τις εργασίες/δραστηριότητες των μαθητών (από το βιβλίο και δικές μας) βάσει σπουδαιότητας.
Έτσι, μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά σε εξατομικευμένα μονοπάτια με βάση τις ανάγκες και τις ικανότητές τους. Μπορούμε να ταξινομήσουμε τις δραστηριότητες σε τρεις κατηγορίες:
Υποχρεωτικές δραστηριότητες: Αυτές οι εργασίες καλύπτουν βασικές δεξιότητες και περιεχόμενο, χωρίς τα οποία δεν μπορούν να ολοκληρωθούν οι αξιολογήσεις στο τέλος της ενότητας. Αυτές οι εργασίες έιναι υποχρεωτικές για όλους τους μαθητές.
Δραστηριότητες Επέκτασης: Αυτές οι εργασίες δίνουν στους μαθητές/τριες πολύτιμες ευκαιρίες να αναπτύξουν τις δεξιότητες ή τις γνώσεις τους και περιλαμβάνουν δεξιότητες που εξακολουθούν να εμπίπτουν στις προσδοκίες της ενότητας. Ωστόσο, όταν κάποιοι μαθητές μένουν πίσω και εργάζονται σκληρά, μπορούν να απαλλαγούν από αυτές τις εργασίες (φυσικά εξακολουθούν να μπορούν να μεταβούν σε αυτή την ενότητα).
Εμπλουτισμένες δραστηριότητες: Αυτές είναι οι πιο δύσκολες δραστηριότητες σε μια ενότητα. Χρησιμεύουν ως προεκτάσεις για μαθητές που είναι έτοιμοι και ικανοί να μάθουν δεξιότητες και περιεχόμενο πέρα από το πεδίο του μαθήματος.
Δεν υπάρχει κάποια έρευνα που να υποδεικνύει πως να χωρίζουμε τις δραστηριότητές μας σε αυτές τις κατηγορίες. Ωστόσο, έχοντας κατά νου σαφείς προσδοκίες - μια λογική γραμμή που πρέπει να συναντήσει κάθε μαθητής/τρια κατά τη διάρκεια του μαθήματος, καθώς και επεκτάσεις για πιο φιλόδοξους μαθητές - θα μας βοηθήσουν να διαφοροποιήσουμε τις δραστηριότητες.
ΤΡΙΤΟ ΒΗΜΑ: ΣΤΑΘΜΟΙ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ
Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές αίθουσες διδασκαλίας, οι τάξεις αυτοδύναμης μάθησης δεν περιστρέφονται γύρω από έναν εκπαιδευτικό που προσπαθεί να "παραδώσει" μάθημα στο μπροστινό μέρος της τάξης.
Η ύλη προς εξάσκηση είναι οργανωμένη σε "σταθμούς" γνώσης, από τους οποίους καλούνται οι μαθητές να περάσουν, ώστε να ολοκληρώσουν τις πολύ καλά οργανωμένες και δομημένες δραστηριότητες που βρίσκονται σε αυτούς. Οι θέσεις των μαθητών/τριών είναι έτσι ώστε να ενθαρρύνουν τη συνεργασία και τη διδασκαλία σε μικρές ομάδες.
Οι μαθητές/τριες κινούνται αυτόνομα σε διαφορετικούς σταθμούς, εξασκούν διαφορετικές δεξιότητες σε κάθε σταθμό σε δραστηριότητες που έχει σχεδιάσει ο εκπαιδευτικός. Κάθε σταθμός περιλαμβάνει λεπτομερείς οδηγίες για τη σειρά με την οποία πρέπει να γίνουν οι δραστηριότητες κάθε σταθμού και πως θα γίνουν αυτές. Και κάθε σταθμός μπορεί να περιλαμβάνει δραστηριότητες από τις παραπάνω κατηγορίες που αναφέραμε (υποχρεωτικές, επέκτασης, εμπλουτισμένες).
Η ύπαρξη ενδελεχών οδηγιών σε κάθε σταθμό εξασφαλίζει την αυτονομία των μαθητών μέσα στην τάξη.
Στους σταθμούς οι μαθητές/τριες συνεργάζονται, καταγράφουν τις απαντήσεις τους σε φύλλα απαντήσεων, συζητούν για τον τρόπο επίλυσης και παραδίδουν τα φύλλα απαντήσεων στον εκπαιδευτικό για να μπορέσει αυτός να αξιολογήσει το βαθμό κατάκτησης κάθε δεξιότητας. Ανάλογα με τις απαντήσεις των μαθητών, ο εκπαιδευτικός μπορεί να αλλάξει τη σύσταση και την πορεία των ομάδων και να προσαρμόσει τις δραστηριότητες που καλούνται να ολοκληρώσουν την επόμενη φορά σε κάθε σταθμό!
Η διδασκαλία σε σταθμούς δε σημαίνει ότι δε θα υπάρξει καθόλου μετωπική διδασκαλία κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ούτως ή άλλως, δε γίνεται να διδάξουμε μια νέα δεξιότητα χωρίς να κάνουμε επίδειξη αυτής της δεξιότητας. Ένα αυτοδύναμο μάθημα, με βάση όσα έχω διαπιστώσει από εκπαιδευτικούς το εφαρμόζουν ήδη, συνήθως, έχει την εξής διάρθρωση:
Μίνι μάθημα: Τα πρώτα 20 λεπτά του μαθήματος αφιερώνονται στη νέα διδασκαλία/παράδοση ενός μαθήματος. Αφορά το δασκαλοκεντρικό τρόπο διδασκαλίας μιας νέας ενότητας, όπου ως εκπαιδευτικοί θα μεταδώσουμε τη νέα γνώση (στον πίνακα ενδεχομένως).
Σταθμοί: Το δεύτερο τμήμα (30-40 λεπτά) καλεί τα παιδιά να μάθουν κατασκευάζοντας νόημα μέσα από την ενεργό συμμετοχή τους στην κατανόηση διαδικασιών και στρατηγικών (επίλυση προβλημάτων και ασκήσεων ομαδικά ή ατομικά) μέσα από τους σταθμούς.
Συζήτηση/Ανατροφοδότηση: Στο τελευταίο μέρος (5 λεπτά), οι μαθητές/τριες επανέρχονται στις θέσεις τους και συζητούν με τον εκπαιδευτικό τι αποκόμισαν από την εμπειρία των σταθμών. Επιπλέον, παραδίδουν τα φύλλα απαντήσεών τους στον εκπαιδευτικό.
ΤΕΤΑΡΤΟ ΒΗΜΑ: ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Σίγουρα, δυσκολευόμαστε να φανταστούμε μια τάξη με επίκεντρο τους μαθητές, όπου τα παιδιά έχουν το δικό τους ρυθμό. Για να απαλύνουμε το δικό μας άγχος και να αφήσουμε τους/τις μαθητές/τριες μας ελεύθερους, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιολόγησης τους.
Έτσι, θα ανακτήσουμε και πάλι την αίσθηση του "ελέγχου" που φοβόμαστε ότι χάσαμε. Σε μια αυτοδύναμη τάξη, οι μαθητές/τριες πρέπει να γνωρίζουν ακριβώς σε τι θα εργάζονται καθημερινά, και ο εκπαιδευτικός να παρακολουθεί συνεχώς την πρόοδο προς την επίτευξη των μαθησιακών στόχων.
ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΠΡΟΟΔΟΥ
Οι χάρτες αυτοί υποδεικνύουν τη δραστηριότητα στην οποία βρίσκεται κάθε μαθητής/τρια. Αυτοί οι χάρτες είναι, συνήθως, υπολογιστικά φύλλα που ενημερώνονται εύκολα καθημερινά. Εάν οι μαθητές/τριες δεν θέλουν να εμφανίζονται τα ονόματά τους, μπορούμε να χρησιμοποιούμε ψευδώνυμα, αριθμούς.
Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των δημόσιων χαρτών προόδου είναι ότι ενθαρρύνουν τη συνεργασία. Οι μαθητές/τριες μπορούν εύκολα να εντοπίσουν άλλους που εργάζονται σε παρόμοια μαθήματα ή να αναζητήσουν υποστήριξη από τους μαθητές που έχουν τελειώσει κάποια δραστηριότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δάσκαλοι ομαδοποιούν τους/τις μαθητές/τριες για να διευκολύνουν τη συνεργασία από την αρχή.
ΑΤΟΜΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΠΡΟΟΔΟΥ
Επιπρόσθετα με τους δημόσιους χάρτες προόδου μπορείτε να δημιουργήσετε και μεμονωμένους χάρτες προόδου των μαθητών/τριών. Μπορείτε να έχετε λίστες ελέγχου που θα φυλάσσονται στο φάκελο των μαθητών/τριών και θα δείχνουν σε ποιο στάδιο έχουν φτάσει.
Ανεξάρτητα από τη μέθοδο που χρησιμοποιούμε, είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε μια μέθοδο παρακολούθησης των μαθητών/τριών για να μη δημιουργήσουμε ένα χαοτικό περιβάλλον μάθησης.
ΤΕΣΤ
Ένα αυτοδύναμο περιβάλλον μάθησης δε συνεπάγεται ότι δε θα υπάρχουν τεστ. Μπορούμε στο τέλος της εβδομάδας να εξετάζουμε τι από ολα αυτά στα οποία εξασκήθηκαν οι μαθητές/τριες έχουν κατακτήσει και τι όχι και να λαμβάνουν και βαθμολογία. Αρκεί, να γνωρίζουν και οι μαθητές/τριες μας το σύστημά αυτό.
ΠΕΜΠΤΟ ΒΗΜΑ: ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΙΝΗΤΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Εκτός από το να δημιουργήσουμε μια καλά δομημένη τάξη με αυτοδύναμους ρυθμούς, είναι σημαντικό να σχεδιάσουμε εκ των προτέρων στρατηγικές που θα παρακινήσουν τη συμμετοχή όλων των μαθητών/τριών.
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει όταν τα παιδιά ξαφνιάζονται από την ξαφνική ευθύνη με την οποία έρχονται αντιμέτωποι όταν είναι σε θέση να ελέγξουν το ρυθμό μάθησής τους. Κάποιοι θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αμέσως, ενώ άλλοι να αδιαφορήσουν απευθείας. Ένας πραγματικά ισχυρός τρόπος για να κρατήσουμε τους μαθητές αφοσιωμένους είναι η παροχή κινήτρων που για αυτό το νέο επίπεδο ευθύνης:
ΚΙΝΗΤΡΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΧΕΣΕΙΣ
Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα μιας τάξης αυτοδύναμης μάθησης είναι η ελευθερία που έχουμε ως εκπαιδευτικοί να εργαζόμαστε ένας προς έναν ή σε μικρές ομάδες μαθητών/τριών.
Αυτό μας επιτρέπει να έχουμε βαθιές και ουσιαστικές συζητήσεις με μια ομάδα παιδιών, χωρίς να διαταράσσεται το ευρύτερο μαθησιακό περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, μπορούμε, επίσης, να προσδιορίσουμε τι ενθουσιάζει έναν μαθητή/τρια και τι τον κάνει αδιάφορο.
ΚΙΝΗΤΡΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
Εκτός από την οικοδόμηση ισχυρών δεσμών με τους/τις μαθητές/τριες, είναι πάντα χρήσιμο να δημιουργηθούν κίνητρα που παρακινούν τους μαθητές/τριες να παραμείνουν στο ρυθμό και να διαπρέπουν.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μαθητές/τριες πρέπει να δουν το μειονέκτημα της σπατάλης χρόνου προτού καταλάβουν ότι η υπερβολική αναβλητικότητα είναι επικίνδυνη.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορούμε να υιοθετήσουμε μια πολιτική βαθμολόγησης εισάγοντας το βαθμό "0" εφόσον κάποιοι μαθητές δεν έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεωτικές εργασίες. Αυτά τα «0» είναι προσωρινά, εφόσον οι μαθητές τελικά κατακτουν τη δεξιότητα.
ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΑ
Οι στρατηγικές που περιγράφονται παραπάνω απαιτούν προσεκτικό σχεδιασμό και η αποτελεσματική εφαρμογή τους με πραγματικούς μαθητές/τριες απαιτεί συνεχή προβληματισμό, τελειοποίηση και δέσμευση. Η διάθεσή μας και μόνο είναι αρκετή για να επιτύχουμε να εφαρμόζουμε ένα κατά δύναμιν αυτοδύναμο περιβάλλον μάθησης με μια διάθεση συνεχούς βελτίωσής του!
Βιβλιογραφία
Bray, B., & McClaskey, K. (2010). Personalization vs. differentiation vs. individualization. Mid-Pacific Institute, 1(1).
Eurich, A.C. (1962). Technology in education. New Society, 11, 15-16.
Kizilcec, R. F., Pérez-Sanagustín, M., & Maldonado, J. J. (2017). Self-regulated learning strategies predict learner behavior and goal attainment in Massive Open Online Courses. Computers & Education, 104, 18-33.
Lee, D. (2014). How to personalize learning in K-12 schools: Five essential design features. Educational Technology, 54(3), 12-17.
Marzano, R.J., Pickering, D.J., & Pollack, J.E. (2001). Classroom instruction that works: Research-based strategies for increasing student achievement. Alexandria, VA: ASCD and McREL.
Saphier, J., Haley-Speca, M.A., & Gower, R. (2008). The skillful teacher: Building your teaching skills. Acton, MA: Research for Better Teaching, Inc.
Διαβάστε επίσης:
